Para activar a navegación con son seleccione o texto.
A Torre da Homenaxe foi declarada Monumento Histórico-Artístico o 22 de abril de 1949.
Todas as parroquias, fóra de Vilarmeao, formaban parte da xurisdición de Viana do Bolo, cuxo señorío correspondía ao rei. Coa formación a principios do século XIX dos primeiros concellos, aparecen aquí catro municipios: Grixoa, Rubiais, Solveira e Viana do Bolo, pero en 1836 todos integráronse no de Viana do Bolo.
A vila de Viana do Bolo, co seu pintoresco e singular emprazamento, é un bo punto de partida para iniciar un percorrido pola comarca. Ocupa un pequeno promontorio, rodeado por un dos brazos do encoro de Bao e coroado polos restos da antiga fortaleza medieval.
Ao redor da praza Maior vira a vida dos habitantes desta vila. Edificios barrocos con soportais, un frontón semicircular, pináculos, gárgolas e balconadas coexisten con nobres galerías acristaladas e a súa fonte, coñecida como "o Pilón", un monumento que se levantou para conmemorar o alzamento liberal liderado por Antonio Rodríguez Bordás que tivo lugar na vila no mes de outubro de 1830, que foi aforcado coa execución na praza dos protagonistas da revolta.
A comarca de Viana do Bolo conta con numerosas igrexas de orixe románico e gran riqueza arquitectónica. Destacan as igrexas de Bembibre, Grixoa e San Cibrao. Brilla con luz propia a igrexa do Pai Eterno, un santuario neoclásico do século XVII onde se celebra anualmente, no día da Trindade, unha famosa romaría popular. Tamén cabe destacar a Igrexa Parroquial de Viana, que conserva restos románicos nas súas xanelas, de dobre arco de ferradura, con clara influencia mozárabe.
En canto á arquitectura civil, os pazos constitúen unha interesante representación da arte e da historia do municipio. Entre os máis representativos atópanse o Pazo de Umoso (do século XVIII, que conserva un patio interior, representativo da cultura paciega ourensá), o Pazo de Fradelo, o Pazo de Punxeiro e o Pazo de Grixoa, escenario dunha das novelas de Eduardo Branco Amor.
.
A Torre da Homenaxe foi declarada Monumento Histórico-Artístico o 22 de abril de 1949.
Todas as parroquias, fóra de Vilarmeao, formaban parte da xurisdición de Viana do Bolo, cuxo señorío correspondía ao rei. Coa formación a principios do século XIX dos primeiros concellos, aparecen aquí catro municipios: Grixoa, Rubiais, Solveira e Viana do Bolo, pero en 1836 todos integráronse no de Viana do Bolo.
A vila de Viana do Bolo, co seu pintoresco e singular emprazamento, é un bo punto de partida para iniciar un percorrido pola comarca. Ocupa un pequeno promontorio, rodeado por un dos brazos do encoro de Bao e coroado polos restos da antiga fortaleza medieval.
Ao redor da praza Maior vira a vida dos habitantes desta vila. Edificios barrocos con soportais, un frontón semicircular, pináculos, gárgolas e balconadas coexisten con nobres galerías acristaladas e a súa fonte, coñecida como "o Pilón", un monumento que se levantou para conmemorar o alzamento liberal liderado por Antonio Rodríguez Bordás que tivo lugar na vila no mes de outubro de 1830, que foi aforcado coa execución na praza dos protagonistas da revolta.
A comarca de Viana do Bolo conta con numerosas igrexas de orixe románico e gran riqueza arquitectónica. Destacan as igrexas de Bembibre, Grixoa e San Cibrao. Brilla con luz propia a igrexa do Pai Eterno, un santuario neoclásico do século XVII onde se celebra anualmente, no día da Trindade, unha famosa romaría popular. Tamén cabe destacar a Igrexa Parroquial de Viana, que conserva restos románicos nas súas xanelas, de dobre arco de ferradura, con clara influencia mozárabe.
En canto á arquitectura civil, os pazos constitúen unha interesante representación da arte e da historia do municipio. Entre os máis representativos atópanse o Pazo de Umoso (do século XVIII, que conserva un patio interior, representativo da cultura paciega ourensá), o Pazo de Fradelo, o Pazo de Punxeiro e o Pazo de Grixoa, escenario dunha das novelas de Eduardo Branco Amor.